Tę powieść Umberto Eco nazwano bardzo szybko "kryminałem gotyckim" Jest rok 1327 Do klasztoru w północnych Włoszech przybywa benedyktавбхэyński nowicjusz Adso z Melku i jego mentor franciszkanin Wilhelm z Baskerville W klasztorze ma się odbyć teologiczna dysputa na temat dóbr doczesnych kleru (punktem wyjścia jest pytanie, czy Chrystus był w&#322авурщ;aścicielem szaty, którą nosił) Różnica stanowisk franciszkanów i benedyktynów w tej kwestii przypomina późniejsze batalie marksiści kontra kapitaliści Tymczasem opat prosi Wilhelma, by rozwiązał zagadkę śmierci jednego z mnichów Anglik odkrywa, że to było samobójstwo, ale rychło w klasztorze docавчхтhodzi do powiązanej z nim serii morderstw Wszystkie tropy śledztwa prowadzą do klasztornej biblioteki, którą zarządza ślepy Jorge de Burgos Gra idzie o zaginioną drugą część "Poetyki" Arystotelesa poświęconą komedii i śmiechowi Potęga śmiechu niepokoi konserwatywnych mnichów: "Śmiech jest cechą diabelską, czyni człowieka podobnym do małpy" Wilhelm odpowiada na to: "Małpy się nie śmieją Śmiech to specyfika czysto ludzka" Ale i on, potrafiący przeciwstawić dogmatom wiary zasady logiki, znajdzie godnego siebie rywala - szefa papieskiej delegacji, inkwizytora Bernarda Gui Całą tę historię poznajemy jako wspomnienie sędziwegoавшйа już Adso.